شنبه 101 آذر 5 , ساعت 3:59 عصر
به نام گِره دهنده قلب ها
زندگى مثل یک کامواست. از دستت که در برود، مى شود کلاف، سر در گم، گِره مى خورد، می پیچد به هم، گره گره مى شود.
بعد باید صبورى کنى، گره را به وقتش با حوصله وا کنى. زیاد که کلنجار بروى، گره بزرگتر مى شود، کورتر مى شود. یک جایى دیگر کارى نمى شود کرد، باید سر و ته کلاف را برید، یک گره ى ظریف و کوچک زد، بعد آن گره را توى بافتنى جورى قایم کرد، محو کرد، جورى که معلوم نشود.یادمان باشد گره هاى توى کلاف همان دلخورى هاى کوچک و بزرگ اند؛همان کینه هاى چند ساله باید یک جایى تمامش کرد، سر و تهش را برید.
زندگى به بندى بند استْ به نام حُرمت، که اگر پاره شود، تمام است.
@noktehaiedelneshin
نویسنده طاهر خوش ساروی | نظرات دیگران [ نظر ]
|
طاهر خوش ساروی سلام دوستان عزیزم طاهر خوش ساروی ام. متأهل و دارای دو فرزند به نام های کربلایی علیرضا و فاطمه هستم. الآن 26 ساله که طلبه ام و 27 استان از کشور عزیزم را به امرتبلیغ و سیر و سیاحت گذراندم. علاوه بر دروس حوزوی، به نوشتن کتاب نیز مشغولم؛ که از شما خواننده محترم خواهشمندم در صورت صلاحدید این نگارش ها، پیام ارجمندتان راهگشای من خواهد بود. درپایان از تمامی شما دوستان سپاسگزارم. |